21) De laatste vakantie dag is altijd de langste

Wat gaat de tijd toch snel als je het naar je zin hebt. Zo'n cliche. Maar ook zo waar!
We hebben in de twee weken Florida tijd 1440 miles gereden. Dat is dik 2300 km! Het aantal gewandelde km's hebben we niet bijgehouden. Maar de vierdaagse is er vast niets bij! Maar terug naar vandaag.

Vanmorgen ging de wekker om 7 uur. Ik wil er niet uit. Ik wil nog helemaal niet weg. We hebben het zo heerlijk hier. Hier in Florida. Maar ook hier in dit appartement van Gulf View Manor. Maar er zit niets anders op. De vlucht vertrekt om 10.55 uur vanaf Fort Myers Int. Een ritje van ongeveer 3 kwartier. De tank moet ook nog even vol. Zo moet de auto namelijk ingeleverd worden. Om half 9 rijden we weg. We genieten van de laatste blikken op Florida. Wat zijn 3 weken kort.... Het vliegt voorbij. Bij Dollar leveren wij de auto weer in. We moeten het tankbonnetje laten zien en dan is het goed.

Om 9.25 lopen we naar de terminal. Het is lekker rustig en overzichtelijk. Checken de bagage in en wachten heel kort. Ons vliegtuig komt vlak voor ons ruit te staan.

Als hij komt aanrijden gaan wij door de controle. Schoenen uit. Riemen af. Door het poortje met de handen omhoog. Riem weer om. Schoenen weer aan. Boarden gaat ook snel.

De 3 uur durende vlucht van FM naar Chicago verloopt goed. We vertrekken rond 11 uur en zijn tegen 1 uur (plaatselijke tijd) op plaats van bestemming. We krijgen onderweg wat frisdrank te drinken en wat pretzels te eten.

Op Chicago hebben we een overstap van 5 uur. We luieren wat. Ik sukkel zelfs nog even in slaap. Gaan dan op onderzoek uit.

Het is een groot maar mooi vliegveld. Er staan een replica van een vliegtuigje. Een heel groot dino skelet. Uiteraard de winkeltjes (veel popcorn in 'alle smaken' winkels) en diverse foodcourts. De lunch nuttigen we hier. Dit is wel een heel grote en drukke airport. Maar omdat we alle tijd hebben kunnen we makkelijk op ons gemak de weg vinden. Het wachten wordt beloond met inchecken. Wij hadden gisteren wel geprobeerd stoelen vast te leggen, maar die lagen zo uit elkaar dat ik het niet de moeite vond om die te bevestigen. Die arrogantie werd op het vliegveld beloond. We gingen op Chicago naar de servicebalie van United om stoelen vast te leggen. Een mevrouw regelde het voor ons. Ze zei nog wel dat het vliegtuig helemaal vol zat. We kregen stoelen op rij 26. Wij zijn geen kenners. Dus prima het zal wel. Wat bleek. Het waren Economy Plus stoelen! Extra beenruimte. Voor nop! Mooi, we zaten.

Dat dachten we. Het werd warm in het vliegtuig. Er waren wat technische storingen maar dat zou zo verholpen zijn. Na een half uur zweten we het vliegtuig uit. We mochten/moesten allemaal het vliegtuig verlaten. Het was ondoenlijk te wachten in deze hitte. Dus hup er weer uit. In de hal even wachten. Een tijdje later (geen idee; half uur/uur??) mochten we weer boarden. Alle boardingpassen weer tevoorschijn toveren!
En nu gingen we dan echt.

Ik eet het altijd netjes op, maar dit keer... Brrrr

Dit keiharde croissantje smaakte wel oke!

De Nederlandse kustlijn!!

De vlucht verliep lekker. We landen. Reden een hele tijd over het landgoed dat Schiphol heet heen. Werden weer aangesloten aan de bewoonde wereld.

De eerste stappen op Nederlandse bodem werden weer gezet!

We pakten de koffers vloeiend van de band.

Op naar de trein! Euh, waar zijn de ov kaarten? Tja, 4 koffers en 5 stuks handbagage. Waar zouden ze zijn?! De zoektocht werd beloond. Ergens onder in een rugtas zaten ze! Inchecken bij NS. Ook altijd een avontuur op zich, reizen met ns. De bestemming van het bord kwam niet overeen met wat er op de borden stond. Maar wij 'die-hard' OV gebruikers redden ons er weer uit. Om half 1 raken we de almeerse bodem weer aan. Yes, thuis! Toch ook weer fijn.
Mariek, bedankt voor het verzorgen van onze post en de aardbeienplant ;-)!

Rest mij niets anders te zeggen dan: Bedankt voor het meelezen en wie weet tot een volgende x, groetjes Marlieke

PS als je de internetversie opent in je mail, dan kun je een opmerking/reactie plaatsen (dit voor degene die dit niet wisten ;-) )

20) Woe 3-8: Zon, zee en Sanibel

Timo wilde vannacht dus buiten op het balkon slapen.

Er zit een groot gaas om het balkon heen. Je hoort de insecten wel, maar ze komen niet in de buurt. 's Morgens is hij natuurlijk al weer vroeg wakker. De zon komt rond 7 uur op. Het kan ook te maken hebben met zijn verkoudheid. En bij Pascal stroomt het water ook zijn neus uit... Een huis vol doekjes hier!

Als Esmée en ik wakker worden wandelen wij langs het strand.

Esmée duikt ook af en toe de zee in. Het is nog heerlijk vroeg dus de temperatuur is nog te doen. Als wij weer het zand van onze benen hebben gespoeld rijden we naar de bestemming  van vandaag. Sanibel Island.

Even bijtanken

Door de tolpoortjes

Als eerst gaan we naar de vuurtoren. We parkeren de auto. Esmée en Daan lopen vast naar het strand als wij naar de parkeermeter lopen. Als wij op het strand aankomen kijken we waar de 'kleintjes' zijn. Links, rechts.... Hmmm. Recht voor uit? Ja, hoor ze waren zo de zee in gelopen en zwommen al, hahahhaha.

Hier liggen Esmée en Daan ergens in zee

Het strand van Sanibel bestaat uit schelpen, geen zand! Au!!

Daarna lopen we via een korte trail dus wel naar de vuurtoren. Er staan ook picknick tafels.

Daar nemen we even lekker wat te drinken uit de koelbox. En eten wat fruit en chips.

Dan door naar de Bubbleroom op Captiva. Dit is een heel leuk restaurantje. Twee jaar geleden stonden we voor een dichte deur. Het gesloten ivm een middagpauze die ze daar hebben. Maar nu is het dus wel gelukt.

We eten en drinken er lekker wat. Ik neem een chocoladetaart met aardbeien!

Dan rijden we weer terug naar het hotel.

De eiland weg

Iedereen wil nog graag zwemmen. Dit zal de laatste keer zijn weten we. Morgenochtend vertrekken wij. Ik doe een poging te liggen met een tijdschrift. Ik hem hem tenslotte mee genomen ;-) Het is zo warm dat ik het al snel opgeef en ook in het zwembad spring.

Het is mij opgevallen dat er heel veel verschillende palmbomen zijn. As je hier bent neem je ze voor lief. Maar nu ik er zo naar kijk zijn ze wel heel bijzonder en geven ze dat tropische gevoeltje! Dit is ook wat een Florida vakantie zo heerlijk maakt! Palmbomen. Om het zwembad heen staan verschillende soorten.

Esmée wil nog wel even in zee zwemmen. Samen lopen we daar naartoe. Het is inmiddels al half 5/5 uur. De meeste mensen hebben het strand verlaten. De vogels zijn er nog wel.

Voor het avondeten gaan we naar restaurant de Outback in Bonita Springs. De 'bonte avond' eten we traditioneel bij deze keten. Uiteraard beginnen we met een blooming onion. Een gefrituurde ui. Errug lekker. Als we naar huis terug rijden besluiten we nog even langs Times Square, het levendige gedeelte bij Fort Myers Beach, te rijden. Het is er nog gezellig druk. We lopen de pier op. Het is al te donker om nog dolfijnen te spotten. Jammer. Dan is het toch echt tijd om terug te gaan en de koffers in te pakken. De drie koffers die we mee hadden veranderen in 4 koffers. Toch wordt het weer proppen geblazen. Maar het past allemaal. Morgenochtend nog even de toiletspullen erbij en dan kan het in de auto!

Ik begon aan het blog. Ik was helemaal kapot. Gewoon moe. Begin aan het blog. Maar stop ook gelijk. De letters op de laptop duizelen mij.
Nu zit ik dus in het vliegtuig richting Chicago dit blog te typen. Heb alle tijd ;-)